Hrafnahæka

krunk-krunk tala hrafnarnir

hvít er þeirra jörð

blikar á kolamola

 

styggjast og sundrast og burt

sitja á leiði

krummi á hálum steini

 

fljúga um frosthvítan völl

út-svo-þandir

vængir og hrafnarnir með