föstudagur, 22. maí 2009

Suður með sjó

Í dag tylltum við okkur á tá eins og trendsetterinn Jesús gerði um árið. Við vorum heldur jarðbundnari fyrri partinn en tókum svo flugið með kveldinu. Hálfdönsuðum eiginlega í restina, líklega ekkert nýtt fyrir trendsetternum.

Eftir almenn notalegheit í sólinni heimafyrir skunduðum við íklædd útivistarbúnaði úr bænum og námum hvergi staðar fyrr en við Kleifarvatn. Þar voru spóktaktarnir æfðir og rykmekkir úr áströlskum vegamyndum virtir viðlits úr öruggri fjarlægð við spegilslétt vatnið.

Auk þess að skoða þetta hefðbundna, Krýsuvíkurhverina og Grænavatn, renndum við niður að Krýsuvíkurbjargi. Þvílík fegurð! Í þessu mergjaða sólskini var engu líkt að virða fyrir sér svartfugl, ritu og fýl. Vegurinn niður eftir er torfær með meiru en vel þess virði að fikra sig niður eftir honum fyrir þennan yndislega stað. Það sem svo kórónaði allt saman var útsýnið, víðátta hafsins og stöku fiskiskipskorn við sjónarrönd.

Selatangar voru næsta stopp. Þangað höfðum við reynt að fara áður en misheppnast þar sem olíusían lét lífið er hún steytti á nibbu sem stóð upp úr veginum. Þá vorum við dregin á brott. Núna komumst við alla leið niður á sandinn og festum okkur barasta þar. Enn á ný vorum við dregin frá Selatöngum en að þessu sinni voru það bara nokkrir metrar. Sem betur fer er fjaran þarna full af köðlum og kom sér líka vel að sjóarinn sem dró okkur kunni vel til verka.

Selatangar eru sérstakur staður og ríkir ákveðinn kraftur í þögninni kringum rústirnar og brimrótinu í fjörunni. Þarna leynast ævintýri og sögur í hverjum hól og sér maður þær einhvern veginn fyrir sér. Þegar nærstaddir höfðu fengið nægju sína af fornleifafundum og rekaviðarpælingum tókum við strikið í bæinn, á koldrullugum kagganum, og mættum útitekin, rykug og ilmandi af sól og súrefni í kirtan í Yogashala. Þessi uppstigningardagur var góður uppstigningardagur.

Engin ummæli: