Holmes og Watson á vaktinni

Við Frederikssundvejbúar lifum vægast sagt viðburðarríku lífi. Til dæmis stefndi þetta laugardagskvöld jafnt og þétt í að verða ósköp rólegt kósí bíókvöld heima í stofu og snemma í háttinn.

Þau plön fóru vitanlega út um þúfur þegar ég, Sérlákur Holmes, byrjaði að horfa út um stofugluggann og rannsaka mannlífið. Rak ég þá haukfrán augun í logandi kerti á rakarastofunni á móti (ái) og ekki sála á svæðinu.

Ég sýni Dr. Watson óhugnaðinn og ákváðum við að gera lögreglu viðvart í (kerta) ljósi þess að öll gólf á næstu fjórum hæðum fyrir ofan eru úr timbri. Þeir á stöðinni tóku ábendingunni vel og sendu menn á svæðið sem ég svo fjarstýrði af svölunum.

Þar sem ég stóð á svölunum hef ég sjálfsagt minnt á geðsjúklinginn Neró því ég hafði brugðið á það ráð að vefja rauðu flísteppi um mig miðjan til að kuldinn biti síður á mig. Lögreglumennirnir, greinilega ýmsu vanir, létu sér hvergi bregða. Þeir stóðu svo smá stund og horfðu á kertin í gegnum glerið meðan þeir töluðu í talstöðvar og gáfu rapport.

Eina myndin sem náðist af Neró.

Ráðvilltur lögregluþjónn syngur lag Bubba, Ég hef staðið við gluggann.

Nú eru þeir farnir og stöndum við Watson í glugganum og bíðum átekta. Ekki hyggjum við á langa bið því við höfum þegar gert skyldu okkar sem leynilögreglur hverfisins.

Tweet