Vatnsrússíbaninn...
mánudagur, 29. ágúst 2005
Time is fun when you're having flies
Í dag eru komnar fjórar vikur síðan við fluttum inn á Frederikssundsvej og þar með fjórar vikur sem við höfum verið hér í Köben. Tíminn hefur tilhneigingu til að líða ótrúlega hratt þegar mikið er um að vera.
laugardagur, 27. ágúst 2005
Froskar í mat
Í kvöld buðum við froskunum í mat og var þemað blandað: ítölsk súpa, grískt feta-salat og danskur Valhallarís í eftirrétt, bar ísinn nafnið Baldur. Var kvöldið hið skemmtilegasta og fannst gestunum þægilegt að geta staldrað svo lengi í IKEA-sýningarbásnum, sem íbúðin okkar er, og prufað allt í rólegheitunum.
föstudagur, 26. ágúst 2005
Útskrift og "froskabúrið" hreinsað
Þá er ég búin að útskrifast úr dönskunámskeiðinu og fékk þetta fína plagg því til sönnunar. Á því segir m.a. að Ásdis Maria Elfarsdôttir (skemmtileg stafsetning) hafi sótt "intensive language instruction course in Danish focussing on oral expression and listening comprehension and has successfully passed the final examination."
Við þau ykkar sem hafa hug á því að fara í skiptinám við KU mæli ég eindregið með þessu dönskunámskeiði. Kennslan er frábær og skilar virkilegum árangri, einkum er kemur að tal- og hlustunarþjálfun.
Seinna um daginn fórum við síðan að kíkja á Stellu og Kristján og nýju íbúðina þeirra. Þau höfðu beðið okkur um aðstoð við þrif á íbúðinni og þegar við komum á staðinn skildum við af hverju: íbúðin er risastór! Hún var þó ekki nándarnærri eins skítug og við höfðum gert okkur í hugarlund og því sóttist okkur fjórum verkið vel.
Þau buðu okkur síðan upp á dýrindis flatböku fyrir vel unnin störf og síðan var skrafað fram eftir kvöldi. Einstaklega skemmtilegt kvöld og til hamingju með nýju íbúðina Stella og Kristján, hún er virkilega skemmtileg.
Hér er flatbakan góða.
Við þau ykkar sem hafa hug á því að fara í skiptinám við KU mæli ég eindregið með þessu dönskunámskeiði. Kennslan er frábær og skilar virkilegum árangri, einkum er kemur að tal- og hlustunarþjálfun.
Seinna um daginn fórum við síðan að kíkja á Stellu og Kristján og nýju íbúðina þeirra. Þau höfðu beðið okkur um aðstoð við þrif á íbúðinni og þegar við komum á staðinn skildum við af hverju: íbúðin er risastór! Hún var þó ekki nándarnærri eins skítug og við höfðum gert okkur í hugarlund og því sóttist okkur fjórum verkið vel.
Þau buðu okkur síðan upp á dýrindis flatböku fyrir vel unnin störf og síðan var skrafað fram eftir kvöldi. Einstaklega skemmtilegt kvöld og til hamingju með nýju íbúðina Stella og Kristján, hún er virkilega skemmtileg.
Hér er flatbakan góða.
fimmtudagur, 25. ágúst 2005
Þreyti próf
Nú tekur að líða að lokum þessa dönskunámskeiðs sem ég hef sótt undanfarnar þrjár vikur. Þessi tími hefur verið dásamleg endurupplifun á unglingsárunum með sínum dönskukennslustundum, dönskustílum og dönskuhlustunaræfingum. Skóladagurinn hefst kl. 9 og honum lýkur kl. 12:30 og þá er maður frjáls fram eftir degi eða þar til kemur að því að sinna heimanáminu en það tekur yfirleitt ekki meira en 30 mínútur.
Þessi stundaskrá hefur fært mig inn í ansi þægilega rútínu en nú sér fyrir endann á henni í bili því síðasti skóladagurinn er á morgun. Við í bekknum tókum nefnilega próf í dag og á morgun er síðan "útskriftin". Mér finnst ég vera að endurupplifa menntaskólaárin út í gegn og fíla það í tætlur.
Þessi stundaskrá hefur fært mig inn í ansi þægilega rútínu en nú sér fyrir endann á henni í bili því síðasti skóladagurinn er á morgun. Við í bekknum tókum nefnilega próf í dag og á morgun er síðan "útskriftin". Mér finnst ég vera að endurupplifa menntaskólaárin út í gegn og fíla það í tætlur.
þriðjudagur, 23. ágúst 2005
CBS student
Nú er ég byrjaður að mæta í flotta skólann minn. Um þessar mundir stendur yfir ákveðin undirbúningsvika fyrir skiptinema. Hér eru allraþjóða kvikindi og hefur mér þegar tekist að kynnast nokkrum t.d. frá Svíþjóð, Þýskalandi, Ítalíu, Argentínu, Bandaríkjunum, Spáni og Tælandi. Þess ber að geta að mötuneytin í skólanum eru mjög góð og verðlagið sérdeilis sanngjarnt svo ekki þarf að hafa áhyggjur af sulti. Hér má skoða myndir af skólanum mínum.
mánudagur, 22. ágúst 2005
Massarnir mættir!
Já nú eru kögglarnir Baldur og Ásdís búin að finna sér fastan dvalarstað fyrir utan lögheimilið. Í dag mættum við í fyrsta skipti saman í gymmið og keyptum okkur kort. Þess ber að geta að valið var langt frá því að vera handahófskennt þar sem ég hef stundað ákveðnar vettvangsrannsóknir meðan Ásdís var á dönskunámskeiði.
Ég hef skoðað allnokkrar stöðvar hér í grenndinni og bar þessi af hvað varðar staðsetningu og aðstöðu, hún var reyndar sú langlangbesta. Stöðin er á tveimur hæðum og er neðri hæðin eins og sniðin að okkar þörfum, gúmmímottur um öll gólf, fullt af stöngum, lóðum og handlóðum.
Æfing dagsins var nú svona almenns eðlis og meira notuð til að kynnast gymminu og ná grúvinu á staðnum. Grúvið reyndist vera í góðu lagi og lóðin voru þung þ.a. við erum þrælsátt. Ekki spillir að kortin okkar eru einhvers konar stúdentakort og gilda í allar Hard Work stöðvarnar.
Ég hef skoðað allnokkrar stöðvar hér í grenndinni og bar þessi af hvað varðar staðsetningu og aðstöðu, hún var reyndar sú langlangbesta. Stöðin er á tveimur hæðum og er neðri hæðin eins og sniðin að okkar þörfum, gúmmímottur um öll gólf, fullt af stöngum, lóðum og handlóðum.
Æfing dagsins var nú svona almenns eðlis og meira notuð til að kynnast gymminu og ná grúvinu á staðnum. Grúvið reyndist vera í góðu lagi og lóðin voru þung þ.a. við erum þrælsátt. Ekki spillir að kortin okkar eru einhvers konar stúdentakort og gilda í allar Hard Work stöðvarnar.
föstudagur, 19. ágúst 2005
Rölt um Amager
Í skólanum hjá mér í dag var myndin Okay eftir Jesper W. Nielsen sýnd. Þar sem hún kvað vera gott sýnishorn af dönskum kaldhæðnishúmor fannst okkur Baldri tilvalið að kíkja á hana og sáum alls ekki eftir því enda eðalmynd á ferð.
Að myndinni lokinni röltum við frá KUA (Københavns Universitet Amager) og tókum smá hring um Amager. Við kíktum m.a. í Amager Centret og pikknikkuðum í Lergravsparken.
Þaðan héldum við síðan í átt til Amagerstrandar en hún hafði daginn áður verið vígð af Frederik krónprinsi og Mary. Margt var um manninn á ströndinni þótt liðið væri á daginn og greinilegt að margur heimamaðurinn var að taka út nýju ströndina. Einhverjir flatmöguðu í sandinum, nokkrir hugdjarfir syntu í sjónum en flestir röltu bara um í rólegheitunum og gæddu sér á einhverju góðgæti.
Við óðum í flæðamálinu og létum það duga enda ekki búin fyrir sjóbað. Við hjóluðum síðan heim úr strandparadísinni alveg í skýjunum yfir því að búa í borg sem býður upp á strönd í bakgarði manns.
Að myndinni lokinni röltum við frá KUA (Københavns Universitet Amager) og tókum smá hring um Amager. Við kíktum m.a. í Amager Centret og pikknikkuðum í Lergravsparken.
Þaðan héldum við síðan í átt til Amagerstrandar en hún hafði daginn áður verið vígð af Frederik krónprinsi og Mary. Margt var um manninn á ströndinni þótt liðið væri á daginn og greinilegt að margur heimamaðurinn var að taka út nýju ströndina. Einhverjir flatmöguðu í sandinum, nokkrir hugdjarfir syntu í sjónum en flestir röltu bara um í rólegheitunum og gæddu sér á einhverju góðgæti.
Við óðum í flæðamálinu og létum það duga enda ekki búin fyrir sjóbað. Við hjóluðum síðan heim úr strandparadísinni alveg í skýjunum yfir því að búa í borg sem býður upp á strönd í bakgarði manns.
fimmtudagur, 18. ágúst 2005
Vestbad
Veðrið hefur leikið við borgarbúa þessa vikuna. Okkur fannst kjörið að nota alla þessa skínandi sól til að fá smá lit á föla kroppa. Þegar við dvöldum í Kaupmannahöfn árið 2001 fórum við nokkrum sinnum í sundlaugina Vestbad, sem var rétt hjá tjaldstæðinu, og vorum mjög hrifin. Við ákváðum að endurnýja kynni okkar við hana og eyða einum sólríkum degi þar. Við héldum snemma af stað á hjólfákum okkar og komum við í bakaríinu og Netto búðinni sem við versluðum svo oft við á sínum tíma.
Þegar í Vestbad var komið breiddum við úr strandmottunni okkar og tókum til við að flatmaga. Við vorum hvort um sig með sína dönsku bókina og reyndum að sannfæra okkur um að þetta væri ekki algjör letidagur þar sem við værum nú að lesa danskar bókmenntir og þar með á einhvers konar dönskunámskeiði, bara utandyra.
Við entumst þó ekki lengi við lesturinn enda er hægt að finna sér margt annað til dundurs í Vestbad. Í innilauginni er hægt að synda eða leika sér með sundleikföng. Í útisundlauginni er hægt að fara í rennibrautina og ofurhugar geta stokkið af háu bretti ofan í djúpa laugina. Þá er að sjálfsögðu hægt að fara í frisbí, eltingaleik og boltakast en skemmtilegast af öllu er þó að reyna fyrir sér á trampólínunum.
Síðla dags snérum við heim á leið, rjóð og sælleg - jafnvel pínu sólbrennd.
Þegar í Vestbad var komið breiddum við úr strandmottunni okkar og tókum til við að flatmaga. Við vorum hvort um sig með sína dönsku bókina og reyndum að sannfæra okkur um að þetta væri ekki algjör letidagur þar sem við værum nú að lesa danskar bókmenntir og þar með á einhvers konar dönskunámskeiði, bara utandyra.
Við entumst þó ekki lengi við lesturinn enda er hægt að finna sér margt annað til dundurs í Vestbad. Í innilauginni er hægt að synda eða leika sér með sundleikföng. Í útisundlauginni er hægt að fara í rennibrautina og ofurhugar geta stokkið af háu bretti ofan í djúpa laugina. Þá er að sjálfsögðu hægt að fara í frisbí, eltingaleik og boltakast en skemmtilegast af öllu er þó að reyna fyrir sér á trampólínunum.
Síðla dags snérum við heim á leið, rjóð og sælleg - jafnvel pínu sólbrennd.
þriðjudagur, 16. ágúst 2005
Musteri heimilisins
Í dag gerðum við svolítið sem hvorugt okkar hefur nokkurn tímann á ævinni gert áður. Við keyptum okkur ódýrt dönskunámsskeið: sjónvarp og dvd-spilara. Ég man eftir skemmtilegri konu sem kallaði græjur af þessu tagi musteri heimilisins.
Þegar við vorum búin að setja musterið upp og tengja það við orkustöðvar sínar komumst við að því að við vorum ekki bara með ríkisstöðvarnar heldur nokkra tugi af alls konar stöðvum, dönskum, sænskum, norskum, þýskum, frönskum, enskum og amerískum. Þetta er líka í fyrsta skipti sem sem við höfum margar stöðvar og heitir þetta víst kabeltv meðal heimamanna.
Við horfðum á fræðsluþætti á Animal Planet, National Geographic og Discovery, allt með dönskum texta. Þó ber að varast textann því stundum ráfar maður inn á norsku eða sænsku stöðvarnar.
Þegar við vorum búin að setja musterið upp og tengja það við orkustöðvar sínar komumst við að því að við vorum ekki bara með ríkisstöðvarnar heldur nokkra tugi af alls konar stöðvum, dönskum, sænskum, norskum, þýskum, frönskum, enskum og amerískum. Þetta er líka í fyrsta skipti sem sem við höfum margar stöðvar og heitir þetta víst kabeltv meðal heimamanna.
Við horfðum á fræðsluþætti á Animal Planet, National Geographic og Discovery, allt með dönskum texta. Þó ber að varast textann því stundum ráfar maður inn á norsku eða sænsku stöðvarnar.
sunnudagur, 14. ágúst 2005
Absalon Camping
Fyrir fjórum árum vorum við Ásdís að túristast hér í Kaupmannahöfn og vorum á tjaldstæði í Rødovre sem heitir Absalon Camping. Í dag lögðum við land undir hjól og heimsóttum tjaldstæðið til að athuga hvort fjarlægðin gerði fjöllin blá eða hvort þau væru bara bleik eða eitthvað.
Við lögðum af stað héðan í svona-alltílagi-veðri en komumst að því að Absalon Camping er, eins og í minningunni, sólríkur og hlýr staður. Heimsóknin tókst með afbrigðum vel og öllum að óvörum drógum við fram frisbídisk og létum öllum illum látum, príluðum í trjám, vógum salt og ég veit ekki hvað og hvað.
Við lögðum af stað héðan í svona-alltílagi-veðri en komumst að því að Absalon Camping er, eins og í minningunni, sólríkur og hlýr staður. Heimsóknin tókst með afbrigðum vel og öllum að óvörum drógum við fram frisbídisk og létum öllum illum látum, príluðum í trjám, vógum salt og ég veit ekki hvað og hvað.
laugardagur, 13. ágúst 2005
Zoologisk Have
Í dag hjóluðum við í dýragarðinn. Þegar þangað var komið sáum við að verð á árskorti samsvaraði þremur heimsóknum í garðinn. Við rukum því til og keyptum okkur sitthvort árskortið og heimsóttum nokkur dýr. Garðurinn er stór og við vorum sein á ferð þannig að við náðum ekki að skoða hann allan en það er allt í lagi, við eigum árskort.
Garðurinn hentar til fleiri hluta en að skoða bavíana, tígrisdýr, fíla og ferðamenn því þarna er kjörið að spássera í rólegheitunum og fá sér t.d. ís með árskortshafaafslætti. Við nýttum okkur þetta heita tilboð að sjálfsögðu og keyptum að auki dýrindis popp sem síðar reynist sannkallaður penguin-magnet.
Eftir þessa ævintýralegu ferð í dýragarðinn gengum við um Frederiksberg Have og fundum þar einhvers konar snuddutré. Hvað er nú það? Jú, það er tré sem foreldrar nota til að fá krakka til að hætta að nota snuddur. En hvernig fær tré barn til að hætta að nota snuddu? Börnin gefa trénu snudduna svo tréð geti gefið þær börnum sem þurfa á þeim að halda.
Af þessu má læra að foreldrum finnst eðlilega þægilegra að ljúga að börnunum sínum heldur en að segja að þau séu orðin stór og að snuddan skuli í ruslið.
Garðurinn hentar til fleiri hluta en að skoða bavíana, tígrisdýr, fíla og ferðamenn því þarna er kjörið að spássera í rólegheitunum og fá sér t.d. ís með árskortshafaafslætti. Við nýttum okkur þetta heita tilboð að sjálfsögðu og keyptum að auki dýrindis popp sem síðar reynist sannkallaður penguin-magnet.
Eftir þessa ævintýralegu ferð í dýragarðinn gengum við um Frederiksberg Have og fundum þar einhvers konar snuddutré. Hvað er nú það? Jú, það er tré sem foreldrar nota til að fá krakka til að hætta að nota snuddur. En hvernig fær tré barn til að hætta að nota snuddu? Börnin gefa trénu snudduna svo tréð geti gefið þær börnum sem þurfa á þeim að halda.
Af þessu má læra að foreldrum finnst eðlilega þægilegra að ljúga að börnunum sínum heldur en að segja að þau séu orðin stór og að snuddan skuli í ruslið.
fimmtudagur, 11. ágúst 2005
Ikea túr 4
Það hljómar ótrúlega en á þeim 11 dögum, sem liðnir eru síðan við komum, höfum við nú náð því að fara fjórum sinnum í Ikea. Þetta hlýtur að vera einhvers konar met en hvað sem því líður erum við komin með nóg af Ikea í bili.
Í þetta sinn fórum við til að ljúka því sem eftir var og efst á blaði var rúmið sem okkur hafði ekki bara einu sinni heldur tvisvar mistekist að kaupa. Við höfðum fengið veður af því að rúmið okkar góða væri loksins til á lager svo við biðum ekki boðanna heldur fórum á staðinn og gátum loks keypt Sultan Storfors boxerdýnu með 25 ára ábyrgð.
Í leiðinni keyptum við einnig hægindastól, hornborð, auka eldhússtól og drekaplöntu (Dracaena Margin). Í þetta sinn ruglaðist ég ekki á stigagöngum þegar ég hljóp upp til að opna fyrir Baldri og sendibílsstjóranum sem roguðust með rúmdýnuna þessar fjórar hæðir.
Okkar fyrsta verk var að sjálfsögðu að pakka niður vindsænginni, þakka henni gott samstarf og setja upp nýja rúmið. Fram eftir kvöldi skemmtum við okkur síðan við að setja saman borð og stóla og koma þessum mublum haganlega fyrir í íbúðinni. Fundum einnig góðan stað fyrir drekaplöntuna og appelsínugula lampann sem við keyptum.
Þegar allt var komið á sinn stað litum við yfir stofuna og áttum ekki til orð yfir hversu notaleg og skemmtileg hún var orðin. Hápunktur dagsins var þó óneitanlega að fá að leggjast til hvílu í nýja 160 sentimetra rúminu okkar.
Í þetta sinn fórum við til að ljúka því sem eftir var og efst á blaði var rúmið sem okkur hafði ekki bara einu sinni heldur tvisvar mistekist að kaupa. Við höfðum fengið veður af því að rúmið okkar góða væri loksins til á lager svo við biðum ekki boðanna heldur fórum á staðinn og gátum loks keypt Sultan Storfors boxerdýnu með 25 ára ábyrgð.
Í leiðinni keyptum við einnig hægindastól, hornborð, auka eldhússtól og drekaplöntu (Dracaena Margin). Í þetta sinn ruglaðist ég ekki á stigagöngum þegar ég hljóp upp til að opna fyrir Baldri og sendibílsstjóranum sem roguðust með rúmdýnuna þessar fjórar hæðir.
Okkar fyrsta verk var að sjálfsögðu að pakka niður vindsænginni, þakka henni gott samstarf og setja upp nýja rúmið. Fram eftir kvöldi skemmtum við okkur síðan við að setja saman borð og stóla og koma þessum mublum haganlega fyrir í íbúðinni. Fundum einnig góðan stað fyrir drekaplöntuna og appelsínugula lampann sem við keyptum.
Þegar allt var komið á sinn stað litum við yfir stofuna og áttum ekki til orð yfir hversu notaleg og skemmtileg hún var orðin. Hápunktur dagsins var þó óneitanlega að fá að leggjast til hvílu í nýja 160 sentimetra rúminu okkar.
miðvikudagur, 10. ágúst 2005
Frisbí í Frederiksberg Have
Í dag hjóluðum við niður í Frederiksberg Have, tjilluðum aðeins og fórum í frisbí. Þetta er skemmtilegur garður og á leiðinni þangað hjólar maður framhjá Frederiksberg Hospital, þar sem mamma fæddist, og skólanum mínum.
Eftir rækilegt frisbíflipp og árásir á einkalíf snigla hjóluðum við glorsoltin heim á leið en þar sem við vorum orðin svo svöng að magar okkar voru við það að falla saman og breytast í svarthol, sogaðist ein Nettóbúð skuggalega nálægt okkur en endaði sem betur fer í körfu á hjólinu hennar Ásdísar.
Eftir rækilegt frisbíflipp og árásir á einkalíf snigla hjóluðum við glorsoltin heim á leið en þar sem við vorum orðin svo svöng að magar okkar voru við það að falla saman og breytast í svarthol, sogaðist ein Nettóbúð skuggalega nálægt okkur en endaði sem betur fer í körfu á hjólinu hennar Ásdísar.
Á leiðinni að garðinum hjóluðum við framhjá Frederiksberg Hospital.
Ásdís og nýi fákurinn hennar.
Vænghaf.
Ef ég bara teygi mig örlítið lengra...
Hippi í grænni laut.
Spásserað við höllina.
Persónunjósnir.
Netto komst í körfuna.
mánudagur, 8. ágúst 2005
Dönskunámskeið
Ég byrjaði í þriggja vikna dönskunámskeiði í dag sem er ætlað skiptinemum við Kaupmannahafnarháskóla. Ég tók metróið (M1) frá Nørreport Station að Islands Brygge og leitaði þar að byggingum 22-24 á Njalsgade 120. Ég rambaði inn í byggingu hugvísindadeildar en fann þar aðeins aðra týnda skiptinema. Saman tókst okkur að síðan að finna rétta staðinn sem var spölkorn frá. Þar skildu leiðir því ég sem manneskja með dönskunám að baki fór beint í stöðupróf á meðan þau hin, sem ég hafði verið samferða, fóru í byrjendahópinn.
Stöðuprófið samanstóð af skriftaræfingu og stuttu munnlegu prófi og að því loknu var ég skráð í einn af efri bekkjunum. Að kynningarfundi loknum söfnuðust síðan allir nemendurnir í sína bekki og komst ég þá að því að af tíu nemendum í mínum bekk voru fimm frá Þýskalandi og fimm frá Íslandi.
Nana, kennslukonan okkar, kynnti fyrir okkur helstu samræðufrösunum á dönsku og hvernig eigi að svara þeim. Það kom mér til dæmis á óvart að sjá hve mikið Danir nota sögnina gøre. Undir lok tímans leyfði Nana okkur síðan að spreyta okkur sjálf tvö og tvö. Du hedder Ásdís, ikke? Jo, det gør jeg.
Stöðuprófið samanstóð af skriftaræfingu og stuttu munnlegu prófi og að því loknu var ég skráð í einn af efri bekkjunum. Að kynningarfundi loknum söfnuðust síðan allir nemendurnir í sína bekki og komst ég þá að því að af tíu nemendum í mínum bekk voru fimm frá Þýskalandi og fimm frá Íslandi.
Nana, kennslukonan okkar, kynnti fyrir okkur helstu samræðufrösunum á dönsku og hvernig eigi að svara þeim. Það kom mér til dæmis á óvart að sjá hve mikið Danir nota sögnina gøre. Undir lok tímans leyfði Nana okkur síðan að spreyta okkur sjálf tvö og tvö. Du hedder Ásdís, ikke? Jo, det gør jeg.
föstudagur, 5. ágúst 2005
Heimilisbakstur
Síðan kassarnir komu höfum við verið upptekin að taka upp úr þeim og gleðjast yfir innihaldi þeirra. Hver hefði trúað því hve gaman það er að taka dagblöð utan af leirtaui og finna því sinn stað í eldhúsinnréttingunni? Eða brjóta saman handklæði og sængurföt og velta fyrir sér hvar best sé að koma því fyrir?
Nú erum við búin að taka upp úr öllum kössunum og íbúðin er ekki bara orðin heimilislegri, hún er orðin okkar heimili með okkar smáhlutum sem við þekkjum og finnst gott að hafa í kringum okkur.
Í dag ákvað ég svo að stíga skrefið til fulls og beita einu besta vopni hreiðurgerðar: bakstri. Að baka gefur manni tilfinningu fyrir eldhúsinu og færir heimilinu dýrindis ilm. Bananabrauðið var ekki aðeins gagnlegt vopn í hreiðurgerðinni heldur einnig gómsætt miðdegissnarl með smjöri og osti.
Ásdís og Baldur - baka ekki vandræði, baka bara heimili :)
Nú erum við búin að taka upp úr öllum kössunum og íbúðin er ekki bara orðin heimilislegri, hún er orðin okkar heimili með okkar smáhlutum sem við þekkjum og finnst gott að hafa í kringum okkur.
Í dag ákvað ég svo að stíga skrefið til fulls og beita einu besta vopni hreiðurgerðar: bakstri. Að baka gefur manni tilfinningu fyrir eldhúsinu og færir heimilinu dýrindis ilm. Bananabrauðið var ekki aðeins gagnlegt vopn í hreiðurgerðinni heldur einnig gómsætt miðdegissnarl með smjöri og osti.
Ásdís og Baldur - baka ekki vandræði, baka bara heimili :)
Á góðum stað
Jæja, þá er komið að skýrslunni. Nú erum við flutt til Danmerkur og búin að koma okkur fyrir. Ferðin hingað gekk eins og í góðri lygasögu að því undanskyldu að okkur hefur ekki tekist að koma kveðjum til Margrétar Þórhildar eins og við vorum beðin um. Maður verður þá bara að notast við Andfax 3000 MasterFx+ hugskeytagræjuna sem allir eru víst með innbyggða.
Við erum rosalega ánægð með íbúðina og staðsetninguna, strætó stoppar beint fyrir utan, grænmetissalar á báða bóga, ódýrir veitingastaðir úti um allt og matvöruverslanir svo langt sem augað eygir.
Við erum rosalega ánægð með íbúðina og staðsetninguna, strætó stoppar beint fyrir utan, grænmetissalar á báða bóga, ódýrir veitingastaðir úti um allt og matvöruverslanir svo langt sem augað eygir.
fimmtudagur, 4. ágúst 2005
Lína Langsokkur reddar deginum
Okkur var farið að lengja eftir kössunum okkar í gær svo við hringdum í Samskip til að taka púlsinn. Þar var okkur tjáð að farmurinn væri nýkominn í bæinn og að við mættum búast við kössunum okkar milli 16 og 18. Það stóðst og mætti flutningabíll á svæðið rétt fyrir sex.
Í honum voru tveir litríkir kappar sem hjálpuðu okkur að koma dótinu inn í gang. Þrátt fyrir hamaganginn tókst okkur nú að halda uppi smá samtali þar sem fram kom að þeir væru að flýta sér þar sem þeir þyrftu að fara að leika í uppfærslu á Línu Langsokk. Ég náði því nú ekki hvaða hlutverk þeir léku en kannski voru þetta Tommi og Anna eða Lína og Níels - nema þeir hafi sameiginlega séð um hestinn.
Þegar tekið var upp úr kössunum kom í ljós að allir hlutir voru í góðu lagi. Eftir þó nokkuð puð kom að verðskuldaðri hvíld, nefnilega Lostglápi.
Í honum voru tveir litríkir kappar sem hjálpuðu okkur að koma dótinu inn í gang. Þrátt fyrir hamaganginn tókst okkur nú að halda uppi smá samtali þar sem fram kom að þeir væru að flýta sér þar sem þeir þyrftu að fara að leika í uppfærslu á Línu Langsokk. Ég náði því nú ekki hvaða hlutverk þeir léku en kannski voru þetta Tommi og Anna eða Lína og Níels - nema þeir hafi sameiginlega séð um hestinn.
Þegar tekið var upp úr kössunum kom í ljós að allir hlutir voru í góðu lagi. Eftir þó nokkuð puð kom að verðskuldaðri hvíld, nefnilega Lostglápi.
Baldur hendist upp stigann frár á fæti.
Búslóðin í kössum.
Loksins fengum við koddana okkar.
Tekið upp úr kössunum.
miðvikudagur, 3. ágúst 2005
Ferðalag í Ikea
Mér finnst með réttu að tala um ferðalag þegar ég tala um verslunarferð okkar í Ikea í gær. Við vorum eldsnemma á fótum enda langur dagur frammundan og vissara að taka hann snemma. Þar sem ferð okkar í Ikea í Gentofte kvöldið áður hafði ekki skilað þeim árangri sem vænst var eftir (þ.e. rúmi) höfðum við sofið á hörðu trégólfinu þessa nóttina - það útskýrir nú að mestu leyti hve árrisul við vorum þennan annan dag okkar í stórborginni.
Við höfðum því einsett okkur að fara í Ikea í Tåstrup sem okkur virtist ekki vera svo ýkja lengra frá okkur en sú í Gentofte. Við komumst fljótlega að því að það var misskilningur. Við urðum til að mynda að taka lest út til Tåstrup og taka þaðan innanbæjarvagn að versluninni.
Þegar við vorum komin á áfangastað tók við strangur vinnudagur sem fólst í að prufa sófa og stóla, borð og lampa. Okkur til mikillar gleði var okkur tjáð að rúmið, sem við höfðum mætur á, væri til á lager og fengum við þar til gert plagg sem við áttum að vísa við kassann. Þegar við komum drekkhlaðin þangað var okkur þó tjáð að síðasta rúmið hafði verið selt svo við sáum fram á aðra nótt á beru gólfinu. En heimsókn í Jysk reddaði okkur þessari líka fínu vindsæng, við það léttist brún okkar töluvert.
Við fengum að fljóta með sendibílnum og þegar heim var komið tóku Baldur og bílstjórinn að henda úr bílnum á stéttina á meðan ég hljóp upp í íbúð til að opna fyrir þeim og ryðja því litla sem var fyrir gangveginum burt.
Ég hljóp upp stigana hvern á fætur öðrum en aldrei sá ég okkar hurð. Þar sem rökhugsun náði aldrei í skottið á mér (ég hljóp svo hratt) hélt ég bara áfram upp stigana þangað til ég var komin á efstu hæð. Þá var ég orðin virkilega ringluð og taldi mér trú um að ég hefði hlaupið framhjá okkar hurð. Svo ég hljóp niður og sá þá að ég kannaðist ekki við nein af nöfnum nágrannanna. Í eitt augnablik fannst mér ég vera stödd í annarri vídd þar sem möguleikinn á því að íbúðin okkar hefði færst til eða allt breyst meðan við vorum í Ikea var raunverulegur. Þegar ég var aftur komin á jarðhæð fékk ég þó útskýringu á þessari dularfullu upplifun, ég hafði hlaupið upp stigaganginn hjá Frederikssundsvej 60 B en ekki 60 A!
Fegnust var ég þó að Baldur og bílstjórinn voru ekki farnir að bera sófann upp vitlausan stigagang. Bílstjóranum hefur eflaust fundist þetta furðuleg uppákoma en hann lét ekki á því bera og þegar við afsökuðum okkur með því að segjast hafa flutt inn í gær virtist hann taka því sem gildu.
Þegar allur varningurinn hafði verið borinn upp í íbúð tóku við klukkustundir af húsgagnasamanskrúfi: sófi, sófaborð, skrifborð og skrifborðsstóll, kollur og náttborð. Undir lok dags voru híbýli okkar farin að taka á sig mynd íbúðar þar sem sófi var kominn upp og í hann gátum við hlammað okkur. Það var góður endir á degi.
Við höfðum því einsett okkur að fara í Ikea í Tåstrup sem okkur virtist ekki vera svo ýkja lengra frá okkur en sú í Gentofte. Við komumst fljótlega að því að það var misskilningur. Við urðum til að mynda að taka lest út til Tåstrup og taka þaðan innanbæjarvagn að versluninni.
Þegar við vorum komin á áfangastað tók við strangur vinnudagur sem fólst í að prufa sófa og stóla, borð og lampa. Okkur til mikillar gleði var okkur tjáð að rúmið, sem við höfðum mætur á, væri til á lager og fengum við þar til gert plagg sem við áttum að vísa við kassann. Þegar við komum drekkhlaðin þangað var okkur þó tjáð að síðasta rúmið hafði verið selt svo við sáum fram á aðra nótt á beru gólfinu. En heimsókn í Jysk reddaði okkur þessari líka fínu vindsæng, við það léttist brún okkar töluvert.
Við fengum að fljóta með sendibílnum og þegar heim var komið tóku Baldur og bílstjórinn að henda úr bílnum á stéttina á meðan ég hljóp upp í íbúð til að opna fyrir þeim og ryðja því litla sem var fyrir gangveginum burt.
Ég hljóp upp stigana hvern á fætur öðrum en aldrei sá ég okkar hurð. Þar sem rökhugsun náði aldrei í skottið á mér (ég hljóp svo hratt) hélt ég bara áfram upp stigana þangað til ég var komin á efstu hæð. Þá var ég orðin virkilega ringluð og taldi mér trú um að ég hefði hlaupið framhjá okkar hurð. Svo ég hljóp niður og sá þá að ég kannaðist ekki við nein af nöfnum nágrannanna. Í eitt augnablik fannst mér ég vera stödd í annarri vídd þar sem möguleikinn á því að íbúðin okkar hefði færst til eða allt breyst meðan við vorum í Ikea var raunverulegur. Þegar ég var aftur komin á jarðhæð fékk ég þó útskýringu á þessari dularfullu upplifun, ég hafði hlaupið upp stigaganginn hjá Frederikssundsvej 60 B en ekki 60 A!
Fegnust var ég þó að Baldur og bílstjórinn voru ekki farnir að bera sófann upp vitlausan stigagang. Bílstjóranum hefur eflaust fundist þetta furðuleg uppákoma en hann lét ekki á því bera og þegar við afsökuðum okkur með því að segjast hafa flutt inn í gær virtist hann taka því sem gildu.
Þegar allur varningurinn hafði verið borinn upp í íbúð tóku við klukkustundir af húsgagnasamanskrúfi: sófi, sófaborð, skrifborð og skrifborðsstóll, kollur og náttborð. Undir lok dags voru híbýli okkar farin að taka á sig mynd íbúðar þar sem sófi var kominn upp og í hann gátum við hlammað okkur. Það var góður endir á degi.
Sófinn sem okkur leist svo vel á og keyptum.
Reyndum en gátum ekki keypt hálfa búðina eins og til stóð.
Hálfnað verk þá hafið er.
Ta-da: Sófinn tilbúinn til notkunar.
þriðjudagur, 2. ágúst 2005
Flug og flutningar
Flugið hingað út gekk eins og í sögu. Eftir að hafa eytt seinasta deginum okkar á klakanum í að kveðja og pakka niður í töskur skriðum við seint upp í og eftir aðeins þriggja tíma svefn vorum við vakin upp af eldhressri Öldu frænku. Hún heimtaði að útbúa staðgóðan morgunverð handa okkur, þ.e. hrærð egg, en þar sem ég hafði enganveginn list á þvílíku svona ósofin hurfu þau ofan í Baldur.
Ferðin út á flugvöll tók rúman hálftíma svo við höfðum nógan tíma til að sitja og bíða í fríhöfninni. Okkur fannst við hæfi að taka eitthvað séríslenskt með okkur út, einhvers sem við myndum eflaust sakna, svo við fórum á stúfana og leituðum að bláum ópal. Því miður var hann hvergi fáanlegur í fríhöfninni og því urðum við að sætta okkur við næstbesta kostinn: rauðan ópal.
Með þetta nesti í farteskinu héldum við síðan út í flugvél og eftir tíðindalaust flug lentum við loks á Kaupmannahafnarflugvelli. Þá tók við stutt lestarferð yfir í Nørreport Station þar sem við stigum af lestinni og upp í vagn 5A sem vagnstjórinn kvað stoppa við Glasvej.
Þegar við næst stigum úr vagninum stóðum við beint fyrir framan Frederikssundsvej 60 C og vorum þar með aðeins örfáum metrum frá nýja heimilinu okkar. Við hliðina á innganginum að okkar stigagangi er búðin Sonofon og þangað urðum við að fara til að nálgast lyklana að íbúðinni en svo hafði leigusali okkar skipað fyrir.
Eftir smá misskilning og nokkrar taugatrekktar mínútur, þar sem við ímynduðum okkur ráfandi um götur Kaupmannahafnar heimilislaus og með tárrákir í andliti, var lykilinn okkar og þar með íbúðin. Við vorum búin undir hið versta, búin að brynja okkur fyrir því að íbúðin væri kuldaleg, óhrjáleg, sóðaleg, lek og óþétt.
Það kom okkur því þægilega á óvart hvað íbúðin var frábær. Hún er björt og skemmtileg, lítil og hugguleg, nútímaleg og gamaldags. Strokið hafði verið úr hverju horni, ísskápurinn íslaus og tandurhreinn. Sem sagt alveg til fyrirmyndar eða eins og við hefðum sjálf átt hönd í bagga ;)
Við hófumst strax handa við að taka upp úr töskum og henda inn í skápa og í þann mund er því verki var lokið kom vinur leigusalans yfir til að fara yfir íbúðina með okkur og sýna okkur sameignina. Hann var hinn besti leiðsögumaður og sýndi okkur þvottahúsið, hjólageymslurnar og aðsetur blessaðs vice værtsins.
Við fengum einnig ómetanleg tips frá heimamanninum. Hann sagði okkur t.d. að í húsinu okkar byggi almennilegt fólk og því væri okkur óhætt að hengja þvottinn okkar til þerris í sameiginlega þurrkherberginu, honum yrði örugglega ekkert stolið.
Að þessari kynningu lokinni var ekki seinna vænna en að drífa sig í Ikea enda íbúðin rúmlaus með öllu. Þegar í Ikea var komið var okkur hins vegar tjáð að rúmið, sem við vorum búin að ákveða að kaupa, væri uppselt en að þau væru enn til á lager í Ikea búðinni hinu meginn við borgina.
Þannig varð hið óhugsanlega allt í einu að veruleika, við vorum rúmlaus og urðum að gera það besta úr því sem við höfðum. Við höfðum föt og handklæði svo við útbjuggum okkur beð úr þeim og sváfum á þeim fyrstu nóttina okkar í Kaupmannahöfn.
Ferðin út á flugvöll tók rúman hálftíma svo við höfðum nógan tíma til að sitja og bíða í fríhöfninni. Okkur fannst við hæfi að taka eitthvað séríslenskt með okkur út, einhvers sem við myndum eflaust sakna, svo við fórum á stúfana og leituðum að bláum ópal. Því miður var hann hvergi fáanlegur í fríhöfninni og því urðum við að sætta okkur við næstbesta kostinn: rauðan ópal.
Með þetta nesti í farteskinu héldum við síðan út í flugvél og eftir tíðindalaust flug lentum við loks á Kaupmannahafnarflugvelli. Þá tók við stutt lestarferð yfir í Nørreport Station þar sem við stigum af lestinni og upp í vagn 5A sem vagnstjórinn kvað stoppa við Glasvej.
Þegar við næst stigum úr vagninum stóðum við beint fyrir framan Frederikssundsvej 60 C og vorum þar með aðeins örfáum metrum frá nýja heimilinu okkar. Við hliðina á innganginum að okkar stigagangi er búðin Sonofon og þangað urðum við að fara til að nálgast lyklana að íbúðinni en svo hafði leigusali okkar skipað fyrir.
Eftir smá misskilning og nokkrar taugatrekktar mínútur, þar sem við ímynduðum okkur ráfandi um götur Kaupmannahafnar heimilislaus og með tárrákir í andliti, var lykilinn okkar og þar með íbúðin. Við vorum búin undir hið versta, búin að brynja okkur fyrir því að íbúðin væri kuldaleg, óhrjáleg, sóðaleg, lek og óþétt.
Það kom okkur því þægilega á óvart hvað íbúðin var frábær. Hún er björt og skemmtileg, lítil og hugguleg, nútímaleg og gamaldags. Strokið hafði verið úr hverju horni, ísskápurinn íslaus og tandurhreinn. Sem sagt alveg til fyrirmyndar eða eins og við hefðum sjálf átt hönd í bagga ;)
Við hófumst strax handa við að taka upp úr töskum og henda inn í skápa og í þann mund er því verki var lokið kom vinur leigusalans yfir til að fara yfir íbúðina með okkur og sýna okkur sameignina. Hann var hinn besti leiðsögumaður og sýndi okkur þvottahúsið, hjólageymslurnar og aðsetur blessaðs vice værtsins.
Við fengum einnig ómetanleg tips frá heimamanninum. Hann sagði okkur t.d. að í húsinu okkar byggi almennilegt fólk og því væri okkur óhætt að hengja þvottinn okkar til þerris í sameiginlega þurrkherberginu, honum yrði örugglega ekkert stolið.
Að þessari kynningu lokinni var ekki seinna vænna en að drífa sig í Ikea enda íbúðin rúmlaus með öllu. Þegar í Ikea var komið var okkur hins vegar tjáð að rúmið, sem við vorum búin að ákveða að kaupa, væri uppselt en að þau væru enn til á lager í Ikea búðinni hinu meginn við borgina.
Þannig varð hið óhugsanlega allt í einu að veruleika, við vorum rúmlaus og urðum að gera það besta úr því sem við höfðum. Við höfðum föt og handklæði svo við útbjuggum okkur beð úr þeim og sváfum á þeim fyrstu nóttina okkar í Kaupmannahöfn.
mánudagur, 1. ágúst 2005
Nýtt heimilisfang
Í tilefni því að við erum flutt til Kaupmannahafnar fengum við okkur nýtt heimilisfang. Endilega leggið það á minnið og sendið okkur svo póstkort, við elskum að fá póstkort.
Heimilisfangið okkar í Kaupmannahöfn:
Frederikssundsvej 60A, 3 th.
2400 København NV
Danmark
þriðjudagur, 19. júlí 2005
Bloggað í húmi nætur
Ekki hefur mikið verið bloggað að undanförnu þó ýmislegt hafi verið brallað enda eru blogg og brall sitthvor hluturinn. Undanfarið höfum við stússað mikið í kringum flutningana til Danmerkur og erum við núna að reka smiðshöggið á það sem fer í gám á eftir.
Á sunnudaginn bauð Pétur afi okkur í mat og svignaði borðið undan indverskum kræsingum. Í þann mund sem matmálum lauk bar froska þá er við net eru kenndir að garði og var mikil gleði á bænum. Þó nokkrir hrekkir voru viðhafðir og eru upptök þeirra með öllu ókunn þó svo að máltækið, ungur nemur - gamall temur, þyki varpa ljósi á atburði kvöldsins.
Á sunnudaginn bauð Pétur afi okkur í mat og svignaði borðið undan indverskum kræsingum. Í þann mund sem matmálum lauk bar froska þá er við net eru kenndir að garði og var mikil gleði á bænum. Þó nokkrir hrekkir voru viðhafðir og eru upptök þeirra með öllu ókunn þó svo að máltækið, ungur nemur - gamall temur, þyki varpa ljósi á atburði kvöldsins.
miðvikudagur, 6. júlí 2005
Allt að gerast
Gærdagurinn var einstaklega ánægjulegur fyrir okkur skötuhjú. Við undirrituðum leigusamning fyrir íbúð í Kaupmannahöfn og sendum hann af stað, greiddum fyrirframleigu og tryggingar og keyptum flugmiðana til Danaveldis.
Við fljúgum út þann 1. ágúst sem er vel að merkja frídagur verslunarmanna og það sem meira er, dagurinn rennur upp eftir rétt rúmar þrjár vikur! Það mætti ljúga því að mér að nú væri rétti tíminn fyrir panik þar sem heilt fjall af verkefnum stendur frammi fyrir okkur.
Ég get þó huggað mig við að gærdagurinn var líka ánægjulegur kassalega séð þar sem við erum nú búin að pakka niður í átta kassa. Ætli ég hendi ekki einhverju í kassa 9 og 10 núna svo gátlistinn fari eitthvað að styttast.
Við fljúgum út þann 1. ágúst sem er vel að merkja frídagur verslunarmanna og það sem meira er, dagurinn rennur upp eftir rétt rúmar þrjár vikur! Það mætti ljúga því að mér að nú væri rétti tíminn fyrir panik þar sem heilt fjall af verkefnum stendur frammi fyrir okkur.
Ég get þó huggað mig við að gærdagurinn var líka ánægjulegur kassalega séð þar sem við erum nú búin að pakka niður í átta kassa. Ætli ég hendi ekki einhverju í kassa 9 og 10 núna svo gátlistinn fari eitthvað að styttast.
þriðjudagur, 5. júlí 2005
Jæja þá
Þessa dagana stendur yfir undirbúningur Danmerkurreisu og fórum við í gegnum fataskápa heimilisins í dag með góðum árangri. Vinnan gengur sinn vanagang og er óneitanlega skemmtilegra að hamast í arfanum í fallegu veðri eins og var í dag.
föstudagur, 1. júlí 2005
Óskin rættist
Ég minntist á það fyrir skömmu að í Öskjuhlíðinni myndu kanínuungar vonandi koma í staðinn fyrir andarungana við Tjörnina. Í vinnunni í dag og á heimleiðinni rættist rækilega úr því og ekki var það ein kanína heldur fimm og þar af nokkrir ungar. Það má vera að fólk hafi ólíkar skoðanir á þessum dýrum en það er óumdeilanleg staðreynd að þær eru sætar.
mánudagur, 27. júní 2005
Á milli lífs og dauða
Í dag var fyrsti dagurinn minn á nýjum stað í vinnunni. Ekki sá ég nú kanínuunga en þarna er friðsælt og gott að vera enda staðsetningin góð. Það má eiginlega segja að maður sé staddur milli lífs og dauða bróðurpart dagsins.
sunnudagur, 26. júní 2005
Útskriftarpartý í dönskum stíl
Í gær útskrifaðist Stella Soffía systir mín og er hún nú orðin bókmenntafræðingur. Í korti til hennar skrifaði ég: Kæri bókmenntafræðingur til hamingju með að vera Stella Soffía.
Í tilefni af þessu bauð pabbi henni og okkur á Jómfrúna og snæddum við þar dýrindismat. Ekki slæm upphitun að fara á danska smurbrauðsstofu svona mánuði fyrir brottför okkar til Danaveldis.
Í tilefni af þessu bauð pabbi henni og okkur á Jómfrúna og snæddum við þar dýrindismat. Ekki slæm upphitun að fara á danska smurbrauðsstofu svona mánuði fyrir brottför okkar til Danaveldis.
laugardagur, 25. júní 2005
Er ég drekinn?
Í gær urðu miklar sviptingar á vinnustað mínum. Mér var reyndar aldrei sagt að ég væri drekinn en hópurinn sem ég stjórnaði var leystur upp og ég settur sem leiðbeinandi í Öskjuhlíðinni. Þessu fylgja vissulega kostir, gallar, tregi og tilhlökkun en hvernig sem allt fer þá tel ég að kanínuungar komi í staðinn fyrir andarungana semsagt hvorki betra né verra, bara öðruvísi.
laugardagur, 18. júní 2005
17. júní
Í morgun gengum við frá Hólavallakirkjugarði niður á Austurvöll og fylgdumst með setningu hátíðarhalda dagsins með tilheyrandi ræðum og tónlistaratriðum. Þegar það allt var búið hittum við ansi skemmtilegan mann frá Isle of Man. Hann hafði meðferðis þjóðfána Manxverja og fræddi okkur heilmikið um land og þjóð. Síðan var gengið um hátíðarsvæðið í allan dag, sólin sleikt og svo legið á Arnarhóli undir dillandi tónlist fram á kvöld.
sunnudagur, 12. júní 2005
Rusl og illgresi í miðborginni
Á fimmtudaginn hætti ég á lagernum, mætti á síðustu námskeiðin hjá Vinnuskólanum og byrjaði að vinna úti á föstudaginn. Ég vinn í Kvosinni sem er svæðið í kringum Tjörnina. Það mættu nú bara fjórir til mín á fyrsta degi en ég á von á fleirum á mánudag. Það er mjög gaman að vera þarna niðri við Tjörnina innan um sætu andarungana auk þess sem maður rekst á fullt af skemmtilegu fólki.
laugardagur, 4. júní 2005
Kvöld í Hveró
Í gærkvöldi drifum við okkur á tónleika í Hveragerðiskirkju hjá ekki ómerkari hljómsveit heldur en sjálfum Hjálmum. Ég hef hlustað þónokkuð á diskinn sem Hjálmar gáfu út á dögunum en að vera svona á staðnum og upplifa grúvið er alveg rosalega gaman, auk þess sem þéttleiki hljómsveitarinnar skilar sér rosalega vel live. Þeir spiluðu lög af plötunni, ný lög auk þess sem þeir tóku sögu úr sveitinni eftir meistara Megas. Það kom ótrúlega vel út að bæta öflugum reggíryþma við verk meistarans. Upphitari á tónleikunum var Helgi Valur Ásgeirsson trúbador og var hann fantagóður og ég spái því að þjóðin eigi eftir að heyra meira í honum. Það fylgdi sögunni að móðir hans hefði farið á Dylan-tónleika á meðgöngunni og er ég ekki frá því að það hafi verið heillaráð.
þriðjudagur, 31. maí 2005
Líf og fjör
Í gær byrjaði ég að vinna hjá Þjónustumiðstöð Vinnuskóla Reykjavíkur, öðru nafni lagernum. Ég hef fengist við ýmislegt á þessum stutta tíma eins og að mála og setja saman hjólbörur, raða í verkfærakistur og svona altmúlígt. Gott að vera svona mikið úti.
þriðjudagur, 24. maí 2005
Hörkutól
Síðustu daga hef ég verið að stússast svona ýmislegt út af Danmerkurreisunni og að sjálfsögðu að lyfta. Á sunnudaginn fórum við Ásdís í sund og Grasið í Hveragerði ásamt Stellu Soffíu og Pétri afa. Þótt ótrúlegt megi virðast þá hefur mér gengið mjög vel að aðlagast hinum erfiðu aðstæðum að vera ekki í prófum. Það var stór biti að kyngja að sætta sig við að prófin væru búin en ég þrauka þetta einn dag í einu.
föstudagur, 20. maí 2005
All out of luck
Forkeppni Eurovision var haldin í gær og horfðum við á hana heima hjá mömmu hennar Ásdísar. Ég þarf nú varla að kynna úrslitin en Íslendingum virðist svíða það sárt að komast ekki áfram og hafa verið á lofti alls konar misheimskulegar samsæriskenningar. Ég held að málið sé einfalt, aðeins fjórum sinnum (að mig minnir) hafa Íslendingar verið í fyrstu tíu sætunum og þá var Eurovision mun minni keppni og lagið sem við sendum núna var bara ekki eins gott og hin lögin. Kannski Ísland hafi verið all out of luck í þetta sinn og kannski þarf meira til en heppni. Mér finnst leitt að fylgjast með samsærislágmenningarumræðunni og mæli með því að fólk hætti henni strax því annars verður þjóðin þekkt fyrir sterkustu karlmennina, fallegustu konurnar og leiðinlegustu væluskjóðurnar!
þriðjudagur, 17. maí 2005
Grill
Í dag kom pabbi heim frá Frakklandi og í tilefni af því héldum ég, Ásdís og Stella smá grillteiti með honum. Það var mikil stemning og spjallað um margt. Ég held þó að það sé komið þögult samkomulag meðal viðstaddra að láta mig ekki sjá um grillvökvann aftur þar sem ég er svo sérstaklega örlátur að eðlisfari (hehe). Ég held að ég sé bara líka með í þessu samkomulagi, ekki láta mig sjá um grillvökvann aftur og heyriði það.
sunnudagur, 15. maí 2005
Prófalok
Í gær tók ég síðasta próf annarinnar og er því kominn í sumarfrí. Eftir prófið fór ég og fagnaði gullbrúðkaupi Kalla afa og Ólafar ömmu ásamt góðum hópi fólks á BSÍ. Þar hitti ég systur mína í fyrsta sinn síðan hún kom til landsins sem var mjög gaman. Í framhaldi af brúðkaupsafmælinu fórum við Stella heim og sóttum Ásdísi og var farið í sund, út að borða og í bíó á myndina Diarios de motocicleta.
föstudagur, 6. maí 2005
Eurovision rokkar!
Já ég ætla sko að horfa á söngvakeppni Evrópskra sjónvarpsstöðva. Ég geri mér fyllilega ljóst að þessi játning kann að koma flatt upp á landann en þannig er mál með vexti að fulltrúar Noregs eru með slíkt gæðaglysrokkslag að ekki verður hjá því komist að horfa á þann sögulega viðburð þegar rokklag vinnur keppnina. Lagið er svo töff glys að Bon Jovi þarf að fara í felur þar sem hljómsveitin sameinar hæfileika hans í mátulegum skammti af AC/DC ásamt klæðskiptingsfílíng Kiss (þó ívið hóflegri). Já þetta er sko alvöru glys og ekkert múður! Ég hvet því alla glysrokkhneigða menn með snefil af sjálfsvirðingu að greiða Noregi atkvæði sitt og auka þannig menningargildi keppninnar. Vissulega var Húbbahúlle-lagið gott á sínum tíma en Wig Wam er málið í ár.
mánudagur, 2. maí 2005
Afmælisdagur
Í dag á annar af eigendum heimasíðunnar hjólkoppar, nánar tiltekið Kalli afi, afmæli og óska ég honum alls hins besta í tilefni af því. Dagurinn í dag er líka silfurbrúðkaupsafmælisdagur (náði bara ekki að búa til lengra orð úr þessu án þess að bulla) mömmu og pabba og fá þau líka opinberar hamingjuóskir hér með. Einhverjir velta því fyrir sér hvort þau hafi þá verið 5 ára þegar þau giftust. Sú tilgáta er röng, þau voru bæði orðin 7 ára.
Ég var í prófi í morgun og skýrir það nú kannski efnislega uppbyggingu bloggsins. Eftir prófið fór ég í hádegismat með pabba hjá manni nokkurum sem lifandi er, þar sem við fengu þetta fína baunadal.
Ég var í prófi í morgun og skýrir það nú kannski efnislega uppbyggingu bloggsins. Eftir prófið fór ég í hádegismat með pabba hjá manni nokkurum sem lifandi er, þar sem við fengu þetta fína baunadal.
laugardagur, 30. apríl 2005
Í sólkskinsskapi
Ég held mér gangi vel að vera 26 ára. Undanfarna daga hef ég eytt miklum tíma í kennslubækur í ýmsum viðskiptagreinum og sé fram á að halda því áfram. Það vill svo skemmtilega til að ég hef mjög gaman af slíkum bókum þ.a. næstu tvær vikur ættu að vera ansi skemmtilegar. Þið sem hafið msn-ið mitt megið búast við að það verði stillt á busy á þeim tíma.
þriðjudagur, 26. apríl 2005
Amli
Í fréttum er þetta helst: Í gær var ég 25 ára, í dag er ég ekki 25 ára, í dag er ég 26 ára. Vá, en gaman! Allar fyrirsagnirnar á þessum virta fréttavef fjalla um mig og einmitt á afmælisdaginn minn! Ætli þetta sé tilviljun? Ég kýs að trúa að svo sé ekki.
sunnudagur, 24. apríl 2005
Bíó
Tvo síðustu daga hef ég endað með því að fara á kvikmyndahátíðina. Í fyrrakvöld bauð Ásdís mér á Beautiful Boxer og í gærkvöldi bauð pabbi mér á Darkness. Myndirnar eru báðar mjög góðar en eiga ekki aðra hluti sameiginlega. Ég mæli með þeim báðum.
fimmtudagur, 21. apríl 2005
Gleðilegt sumar allir saman!
Já nú þýðir ekkert annað en að taka fram sandalana og strandmottuna, eða ekki :Þ Að minnsta kosti þýðir ekkert að vera á þessum fábjánalegu nagladekkjum út um allt, burt með þau. Það er kominn tími fyrir sumarskap og hreint loft.
miðvikudagur, 20. apríl 2005
Verkefnaskilum lokið
Í gær skilaði ég síðasta verkefni annarinnar inn og hélt fyrirlestur um það. Þvílíkt gott að vera laus við alla verkefnavinnu auk þess sem kennslan er líka búin. Ahhhh, þá byrjar bara hinn ljúfi próflestur.
mánudagur, 18. apríl 2005
Gleðifréttir
Í dag barst mér bréf frá Viðskiptaháskólanum í Kaupmannahöfn sem sagði að ég gæti stundað nám þar námsárið 2005-2006. Jibbíííí! Þá er bara að vona að maður fái svipað bréf varðandi íbúðamálin fljótlega strax í gær (hehe).
sunnudagur, 17. apríl 2005
Föndur
Já, ég hef hlustað nánast stöðugt á Hjálmana síðan síðast var bloggað. Í dag var ég að fínísera ritgerð í nýsköpun og vöruþróun. Í fíníseringum fólst meðal annars að finna myndir og rakst ég þá á verk eftir snillinginn Mark Tansey. Ef einhver lesenda minn vill kynna sér hann betur er hægt að kíkja neðst á þessa síðu.
Þessa dagana er annars nokkuð þétt dagskrá enda þrammar prófatíðin í einhverja garða. Það er alltaf ákveðin stemning sem grípur háskólaumhverfið í þessu ágæta amstri, svolítið eins og smitandi einbeiting/vinnubrjálæði grípi um sig. Það finnst mér gaman.
Þessa dagana er annars nokkuð þétt dagskrá enda þrammar prófatíðin í einhverja garða. Það er alltaf ákveðin stemning sem grípur háskólaumhverfið í þessu ágæta amstri, svolítið eins og smitandi einbeiting/vinnubrjálæði grípi um sig. Það finnst mér gaman.
sunnudagur, 10. apríl 2005
tja...
Mæli eindregið með reggíhljómsveitinni Hjálmum. Ef einhvern langar að fá smá sálaryl þá er gott að smella þeim á fóninn. Ef þið viljið tóndæmi skulið þið smella hér.
Fyrirsögnin er sett inn til að hrekkja leikara sem mér finnst vera ansi sniðugur. Kíkið bara á myndskeiðin sem hann er með þarna, þau eru frábær.
Fyrirsögnin er sett inn til að hrekkja leikara sem mér finnst vera ansi sniðugur. Kíkið bara á myndskeiðin sem hann er með þarna, þau eru frábær.
þriðjudagur, 5. apríl 2005
Grunsemdir knýja dyra
Í gær bauð pabbi okkur og froskunum út að borða á ban thai. Það var rosagott og svakasterkt. Í morgun flugu froskarnir svo yfir hafið til Lundúna á leið sinni í Sápuóperuland. Ég hef áðurnefnd froskdýr grunuð um að hafa tekið heldur meira með en nauðsynlegt var, nefnilega góða veðrið. Áðan þegar ég kvaddi Þjóðarbókhlöðuna vissi ég að ég hefði verið lengi en ekki að ég hefði misst af sumrinu...
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)